فاصله

آه! که چقدر فاصله ی ما دور است.

فکر می کنم هیچ وقت نرسی

و من در کنار این دنیا تنها بمانم

و تو همیشه منظره ی من باشی

و در پیش چشم های من،

در سینه ی چشم انداز من،

قبله ی نگاه من

و هیچ وقت نه در کنار چشم های من،

هیچ وقت

در این زاویه همواره تنها خواهم بود بی تو

تو را خواهم دید

و آن گاه چه بگویم؟

به یک نابینا، یک بیگانه، یک دور دست

که چه ها می بینم؟