بهانه

دلبر به ما رسید و جفا را بهانه کرد                                     افکند سر به زیر و حیا را بهانه کردآمد به بزم، دید من تیره روز را                                     ننشست، رفت و تنگی جا را بهانه کردرفتم به مسجد از پی نظاره رخش                                     بر رو گرفت دست و دعا را بهانه کردآغشته بود پنجه اش از خون عاشقان                                     بستن به دست خویش حنا را بهانه کرد